ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕೆ
ನಳಿನಳಿಸಿ ನಾ ಮತ್ತಿನ ಬೆಳೆ.
ಸಿಹಿ ತುಂಬಿದ ರಸಭರಿತ
ಸಡಗರದ ವಯ್ಯಾರದ ಬಾಲೆ.
ಮೈತುಂಬಾ ಬಾಲ ...
ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಆಗಿದ್ದೆ ದೀಪಾವಳಿಯ ತೋರಣ.
ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಸಂತೆ ಮುಗಿಸಿದ
ಸಂತನ ಯಾತ್ರೆಯ ಅಂತಿಮ ಆಭರಣ .
ಶಕೆಯಾದರೆ ಬೀಸುವ ಚಾಮರ
ಇಲ್ಲ ಬಡಿವಾರ ! ತವರ ಪ್ರೀತಿಗೇನು ಬರ ?
ಬಂತೊಮ್ಮೆ ಬಹು ದೂರದಾ
ರಕ್ಕಸನ ಸಂಹಾರ
ಬೇಕಂತೆ ಅವರಿಗೆ ಕತ್ತರಿಸಿ
ಸಿಹಿ ಮುಕ್ಕುವ ಅವಸರ.
ಮುತ್ತಿಟ್ಟ ಆ ದಿನ ಹೆತ್ತವರ ಪ್ರೀತಿ .
ಸುತ್ತ ತಿರುಗಿ ಮತ್ತು ಏರಿತೈ ಮುಗಿಲೆತ್ತರ
ಎತ್ತಲೋ ಬಂತು ತಂಡ
ಕತ್ತರಿಸಿ ಎತ್ತಿ ಮೇಲಿಟ್ಟು
ಸುತ್ತಿ ಕಳಿಸಿದರು ಬಹು ದೂರ
ಹಿಚುಕಿ ಹಿಂಡಿ,ಹೊಸಕಿದರು....
ನಾನಾದೆ ಸಿಪ್ಪೆಯ ತುಂಡು.
ಅವಡುಗಚ್ಚಿ ಬಿಗಿಹಿಡಿದೆ ತುಸು
ತವರಿನ ಕಿಸುನಗೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಒಪ್ಪಿ.
ಮರೆಯುವದು ಹೇಗೆ ? ಮೈದಡವಿದಾ ಪ್ರೀತಿ.
ಕಾಲು ಕಿತ್ತಿಲ್ಲ ನೆಲೆ ಇದೆ,ಮತ್ತೆ ಮೇಲೇಳುವಾಸೆ
ಮೈದಡುವವರ ಮಮತೆ ಹಿಡಿವಾಸೆ
ಮೇಲೆದ್ದು ನಲಿವಾಸೆ ತಲೆಬಾಗಿ
ಅಳಿದುಳಿದ ಕಬ್ಬು ಕುಳೆ ನಾ ಬೆಳೆದು
ಸಿಹಿಯಾಗುವೆ ಸಹಿಸಿ.
No comments:
Post a Comment